Volgde het Lager Onderwijs te 's-Hertogenbosch, daarna het M.O. eveneens te 's-Hertogenbosch en behaalde juli 1934 het einddiploma, zijn plan was verder te studeeren in Utrecht voor tandarts, doch wegens zijn dienstplichtigheid verzocht hij vervroeging van diensttijd, hetwelk werd toegestaan.

Aangezien de vliegsport hem zeer interesseerde werd hij op verzoek ingedeeld te Soesterberg als adsp. waarnemer. Na beëindiging van zijn diensttijd werd hij als 2e luitenant beëedigd. Inmiddels had hij stappen gedaan om toegelaten te worden tot de Rijksopleiding voor verkeersvlieger, waarvoor hij werd goedgekeurd en tot deze opleiding aan de Kweekschool voor Zeevaart te Amsterdam werd toegelaten. Na een 2-jarige cursus verkreeg hij het brevet voor de Burgerluchtvaart als verkeersvlieger en als Navigator 2e klas. In dezen tijd won hij in een betrouwbaarheidswedstrijd te Vlissingen de Scheldebeker en in Amsterdam de Zilveren Vleugel. Als leerling-vlieger bij de K.L.M. maakte hij als 2e bestuurder vluchten naar Parijs, Berlijn, Keulen (nachtpostdienst), Londen, Milaan, Kopenhagen en Praag. Na het behalen van zijn brevet aan de Kweekschool heeft hij door een jaar te dienen zijn militair vliegbrevet gehaald en werd eerst geplaatst hij de strategische groep, later, om zijn vaardigheid, op meer-motorige machines niet te verliezen, bij de BOMVA (afdeeling bommenwerpers) ingedeeld; inmiddels werd hij tot le luitenant benoemd en was bekend als een der beste vliegers. In dien tijd studeerde hij verder voor Navigator le klas, met het oog op zijn gezagvoerderschap op de Indië-lijn.

Na afloop van zijn diensttijd is hij overgegaan naar de K.L.M. en maakte 4 Indië-vluchten mede. Bij zijn laatste Indië-vlucht was hier de mobilisatie afgekondigd en moest hij zich na terugkomst onmiddellijk bij zijn groep melden. In deze periode trad hij op 6 november 1939 in het huwelijk met mej. A. de Groof. Een week voor zijn huwelijk maakte hij met een groote bommenwerper T. 5 een noodlanding in Drente; door defect aan een der motoren werden de machines zóó gefibreerd dat over de daling van 5000 meter ± 45 minuten werd gedaan. Aangezien alle instrumenten door het schokken defect waren, kon geen hulp worden ingeroepen, alsmede geen peiling worden verricht, zoodat zij bij landing meenden in Duitschland te zijn neergekomen. Gelukkig bleek na informatie dat zij in Nederland waren geland. 's Avonds werd ik door hem opgebeld en deelde hij mede, dat ik niet ongerust behoefde te zijn dat alles O.K. was.

10 Mei, de dag van den inval der Duitschers in Nederland, was hij 's morgens reeds om 4 uur op het vliegveld en moesten de machines naar andere plaatsen worden overgebracht, terwijl hij de motoren liet warmdraaien, werd de machine door een bom getroffen zonder persoonlijke ongelukken te veroorzaken. Tegen zijn collega heeft hij nog gezegd; „'t is mis”. Later op den dag hebben collega's hem nog onder een machine- een sinaasappel zien eten en een sigaret rooken. Om half drie kreeg hij opdracht Waalhaven te bombardeeren; zij vertrokken met 3 bommenwerpers, 2 daarvan, waaronder ook hij, zijn niet teruggekeerd. Volgens de geruchten is hij met zijn inzittenden na Waalhaven te hebben gebombardeerd, in Klaaswaal door ca. 20 Messersmitmachines aangevallen en neergeschoten.